μεσόστιχον

μεσόστιχον, τὸ (Μ)

ο μέσος, ο ενδιάμεσος στίχος και ειδικά ο στίχος τών Ψαλμών ο οποίος προηγείται ενός τροπαρίου («καὶ τὰ τροπάρια δὲ τῶν καθισμάτων διπλοῡνται λεγομένου μεσοστίχου», Στουδ. Θεόδ.).

[ΕΤΥΜΟΛ. < μεσ(ο)-* + στίχος (πρβλ. τετρά-στιχο)].